+براي خواندن متن كامل به ادامه مطلب مراجعه كنيـد.
بعد از پیروزی انقلاب بخش عمده ادارات
دولتی و کارهای دفتری در دست طبقه متجدد متوسطی بود که نظام تجدد طلب حکومت
شاه ایجاد کرده بود. از این رو، مشکل اساسی در روزهای آغازین پس از پیروزی
انقلاب، وجود هزاران کارمند زن لائیک و بی حجاب در ادارات دولتی بود. از
سوی دیگر، اقشار انقلابی که به خاطر حفاظت از ارزش های معنوی قیام کرده
بودند این وضع را تحمل نمی کردند. از این رو، حضرت امام خمینی رحمه الله در
پانزدهم اسفند ۱۳۵۷ در یک سخنرانی فرمودند:
« وزارتخانه اسلامی نباید در آن معصیت
بشود. در وزارتخانه های اسلامی نباید زن ها لخت بیایند؛ زن ها بروند؛ اما
با حجاب باشند. مانعی ندارد بروند کار بکنند، لکن با حجاب شرعی باشند. »
fه دنبال سخنرانی امام و تقارن آن با
گرامیداشت روز جهانی زن، مراسم این روز با حرکتهای اعتراض آمیز برخی زنان
همراه شد. از روز ۱۶ اسفند زنان سکولار با اجرای مراسم گوناگونی در سالن
های مختلف گرد آمدند و مخالفت خود را با حجاب اعلام کردند.
صبح روز ۱۷ اسفند ماه رادیو ایران در گفت و گویی با حجت الاسلام اشراقی، داماد امام خمینی رحمه الله، نظر امام را درباره حجاب از او پرسید. وی در پاسخ گفت:
« باید حجاب رعایت شود و قوانین اسلامی
مو به مو اجرا گردد و در همه مؤسسات و ادارات و مدارس و دانشگاه ها به این
موضوع توجه شود؛ اما باید در نظر داشت که حجاب به معنای چادر نیست همین قدر
که موها و اندام خانم ها پوشیده شود و لباس آبرومند باشد، حالا به هر شکلی
که باشد، مهم نیست، چادر چیز متعارفی است و بسیار خوب است، اما به خاطر
طرز کار و نوع کار خانم ها شدید گاهی پوشیدن بدن و مو به طریق دیگر هم حجاب
باشد، حرفی نیست، باید طبق نظر مبارک امام، حجاب اسلامی در سطح کشور توسط
خانم ها با اشتیاق اجرا شود. ولی مردم هم نباید منکر را با منکر دیگری دفع
کنند. »
سخنان اشراقی نه تنها زنان معترض را آرام
نکرد، بلکه به اوج گیری اعتراضات علیه حجاب نیز افزود: برای نمونه،
کارکنان زن قسمت فروش هواپیمایی ایران، شعبه ویلا اعلام کردند: « حجاب زن
باید نجابت و پاکی درون باشد » و از سوی خود نماینده ای را به منزل آیت
الله طالقانی فرستادند. گروه ها و دسته های گوناگون از زنان به خاطر مخالفت
با حجاب دست به راهپیمایی زدند. دامنه این اعتراض ها به مدارس دخترانه
همانند مرجان، هشترودی، خوارزمی و آذر نیز رسید. کارمندان زن بیمارستان
هایی همچون « به آور » و « هزار تختخوابی » و همچنین زنان شاغل در مخابرات
بخش ۱۱۸ و ۱۲۴ و کارکنان وزارت خارجه در این راهپیمایی شرکت کردند.
راهپیمای اعتراض به حجاب با مقاومت مردم
مواجه گردید. قبل از همه زن های مسلمان و انقلابی نسبت به آن واکنش نشان
داده و با حمله به آن، راهپیمایی کنندگان را افرادی فاسد یا طاغوتی و
طرفدار رژیم گذشته، قلمداد نمودند
بیست روز پس از پایان اعتراضات زنان به
حجاب، در روزهای دهم و یازدهم فروردین ۱۳۵۸ مردم با حضور در رفراندوم، به «
جمهوری اسلامی » رأی دادند. با رأی گسترده مردم به جمهوری اسلامی، مسئله
بی حجابی زنان بیش از پیش غیر قابل تحمل می نمود. از نیمه دوم فروردین همان
سال طرح هایی همچون پاکسازی در مطبوعات، طرح جدید گزینش دانشجو، زنانه و
مردانه کردن دریا، و ممنوعیت برگزاری تظاهرات و اجتماعات در دانشگاه تهران
مطرح شد.
به دنبال آن، به تدریج رعایت حجاب در
جامعه همه گیر شد، به گونه ای که حتی در فروشگاه ها، خواربار فروشی ها و
مغازه ها، مردم از پذیرش زنان بی حجاب خودداری می کردند. بر سر بسیاری از
مغازه ها تابلوی مشابه « از پاسخ گویی به خانم های بی حجاب معذوریم » یا
شعارهایی مبنی بر تشویق زنان به رعایت حجاب، دیده می شد.
علاوه بر این، یک سال بعد از انقلاب
فرهنگی، دانشگاه ها برای ایجاد « دگرگونی در بنیاد نظام آموزشی و دست زدن
به یک انقلاب وسیع و عمیق که بر مبنای اصالت ها و ارزش ها و حقایق انقلاب
اسلامی استوار باشد »تعطیل شدند و لزوم رعایت حجاب برای زنان کارمند در ادارات و مدارس و همچنان در اماکن عمومی شکل قانونی به خود گرفت.
این وضع با استقبال گسترده مردم مواجه
گردید و زنان لائیک در مواجهه با سیل گسترده روی آوردن مردم به حجاب
اسلامی، با پوشاندن خود، به شکل سایر زنان جامعه درآمدند و برخی از آنها
نیز به خارج از کشور رفتند.
[ بازدید : 700 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]